Vlak bij de Lodgestopten we bij een project van een vriendin van Gerard: Rose.

Een daycare voor aids wezen. Een bewaarplaats voor de kinderen van 2 tot 5 jaar die geen ouders meer hebben en veelal opgevoed worden door oudere broers en zussen. Om deze grotere kinderen naar school te kunnen laten gaan, mogen de jongere kinderen hier komen en worden ze schoolklaar gemaakt (met 5 jaar) en krijgen ze 2 maaltijden.

Met een lokaaltje een keuken en een kamertje zorgen ze voor deze kinderen.

Toen we aankwamen waren de meisjes onder begeleiding van een Jembe aan het dansen en de jongens aan het spelen. De jongens stopten om te komen kijken naar deze blanke mensen. Blanke volwassenen zien ze nog wel eens, maar kinderen, was nieuw. Na de rondleiding, kwamen wij weer buiten, waar de kinderen steeds dichterbij kwamen en heel voorzichtig gingen voelen aan Robin en toen ik door mijn knieen zakte om ook Riejanne op de grond te setten ook aan Riejanne. Robin gaf ze een handje en Spontaan gingen we deze vuist op deze vuist doen met de kindjes. Op een moment gingen ze zo dringen rond Riejanne dat ze elkaar gingen knijpen oid. We hebben samen ook nog klap eens in de handjes gezongen, waarbij de kinderen spontaan ons na deden met de gebaren. Zingen en bewegen is internationaal En toen washet genoeg. Wij een indruk rijker en de kinderenkennis rijker.

Vergeleken bij deze kinderen is RObin groot met zijn 4,5 jaar, maar op school leert hij dezelfde dingen, abc en 1-10 kleuren-vormen enz.

De kinderen lopen in zeer versleten kleding.

Toen we naar het huis van ROse liepen (een traditioneel uitziende rondavel) vertelde ze dat ze op geld zat te wchten om een waterpomp met tank te kunnen instaleren. $4000 uit de VS. De kinderen werden langzaam aan opgehaald doorde grotere broers en zussen die terug komen van school.

Als wij een half uurtje later wegrijden, worden we nog kilometers later nagewaait door alngs de weg lopen groepen kinderen... en dat in de middle of nowhere!