Vroeg opgestaan, eigenlijk viel het wel mee, aangezien wij vaker de wekken om 6.00 hebben staan. Ik was voor de wekker al wakker en liep op het gepraat in de woonkamer af... staat daar ineens een grote man in pak.. ik zal niet herhalen wat ik dacht.

Johan had een taxi geregeld, en de chauffeur zou mee ontbijten.

Toen naar schiphol, waar we net iets eerder aankwamen dat Opa en Oma, een klein wonder!

Na het incheckken en de koffers inleveren (ik had het keurig gedaan met de koffers! net zoveel gewicht als mijn ouders en dan zijn we met zijn 4-tjes) en een kopje koffie, op naar de Gate!

Wij mochten als eerste het vliegtuig in, maar omdat we de wandelwagen uit elkaar moesten halen, waren we alsnog in de rij. We hadden prima plaatsen, Bart en Riet hadden meer beenruimte en Robin trok bij het raampje meteen zijn schoenen en sokken uit, rolde zich in een deken en vermaakte zicht prima.

Voor het vertrek van het toestel was Riejanne al in slaap, na een slokje mama. We hadden het geluk dat het vliegtuig lang neit vol zat en we dus extra stoelen tot onze beschikking hadden. Riejanne kon languit op 2 stoelen haar dutje afmaken en Victor en Robin hadden wat meer bewegingsruimte.

11 uur vliegen is lang, maar ging perfect!

Aangekomen, hadden we nog een gelukje, omdat we kinderen bij ons hadden en Oma Riet met haar stok liet, mochten we bij de douane voor en hoefden we niet te wachten in een zeer lange rij. De koffers waren er redelijk snel, maar we hadden het al enorm heet, want de themperatuur daar bij regen in de avond (het regende, voor hun een zegen, voor ons verbazing) is daar nog hoger dan bij mooi weer in de herfst bij ons.

Na langer wachten op de wandel wagen, konden we door de gate naar buiten... we zagen Gerard Mathot en Robin rende op hem af om hem enthousiast te begroeten!

Wij zijn in een andere wereld!