Thuis gekomen, maar nog lang niet geland!

We zijn nu alweer een paar weken thuis en al heel snel kwamde dagelijkse gang van zaken om de hoek kijken. Werken ,school en andere sociale verplichtingen. Maar al die tijd blijft de vakantie toch door mijn hoofd spoken en dan met name de Lesotho orphans. Bij heel veel dingen denk ik aan hen terug, maar vooral, als ik mijn gezonde kinderen zie.

Ik ben dus aan het beramen hoe ik ze kan helpen, daar in Lesotho. Ik heb een rekeningnummer open gezet, voor iedereen 9680566 tnv Mathot in Almere.

Ik overweeg nu om een stichting op te zetten, maar hoe en wat... tja zo ver ben ik nog niet.

Maar vast 1 ding, Wil je ons helpen om ook de kinderen van 'Manyeloi a manyane' Daycare center een goed 2009 te bezorgen ?

Op http://Lesothorphans.org vind je meer info over het centrum.

Dikke Knuffel en alle goeds voor 2009!

Naar huis

We zijn uitgenodigt om ons laatste maal op Afrikaanse bodem bij Pam te genieten. Als we daan aankomen slapen beide kinderen en die leggen we op het bed van Gerard en Refiloe. Het ruikt er al heerlijk! Enorm gastvrij worden we ontvangen en met een lekker glas wijn genieten we nog even van warme wind en lekker weer.

Met zijn allen eten we buiten en de kinderen spelen nog wat. We praten en genieten. Dan is het eten afgelopen en is het tijd om ons klaar te maken voor de reis. Kinderen nog even snel poedelen en iedereen schonere kleding aan. De reiskriebels slaan toe... en verdwijnen pas weer als we ingecheckt zijn en de auto's zonder veel problemen ingeleverd. Ik denk dat onze Car zelden zo vies geweest is.

Omdat het inchecken zo lang geduurt heeft, nemen we afscheid van Gerard en Refiloe en gaan we door de paspoortcontrolle... we dinken nog wat en vertrekken naar de Gate. Daar komen we mensen tegen die op de heenweg ook bij ons in het vliegtuig zaten en die hun kindje opgehaadl hebben.3 kleine kindjes op weg naar een nederlandse toekomst! Ik krijg er weer kippevel van.

Dan mogen we boarden... maar ik ben RObin en Victor kwijt... die iklater terug vind in de boekwinkel. Riejanne wordt jammer genoeg wakker bij het instappen. Robin nesteld zich in zijn stoel en terwijl we opstijgen hebben we toch 2 slapende kinderen.

Jammer genoeg sliepJanne niet diep genoeg, en is ze nog 2 uurtjes wakker voor ik haar weer neer kan leggen. Maar ik heb wel 2 extra plaatsen tot mijn beschikking, zodat ik wat kan slapen.

De vlucht gaat weer voorspoedig en de kinderen gedragen zich voorbeeldig. Robin kijkt de laatste 2 uur nog een dvd en Riejanne speelt lief tussen de stoelen. Ik ben heel trots op mijn kleine wereldreizigers!

Als we landen is Riejanne weer in slaap gevallen... ze heeft geen landing meegekregen, evenals het opstijgen alle keren.

We zijn laat het vliegtuig uit en als we bij de kofferband komen, zien we alles meteen liggen! We zoenen elkaar gedag en als we de gate uitkomen,staan daar een stralende Opa en Oma Tilgenkamp op ons te wachten.

We zijn terug!

We verblijven die dag bij hun endie avondkomt Sinterklaas nog even langs. Als we die avond thuis aankomen, kijken we verbaast in het rond... ik ga alles toch anders bekijken na zo'n tocht!

Fijn om thuis te zijn, maar een stukje blijft toch achter op de plaatsen die we bezochten. Daarintegen nemen we ook overal weer iets mee in ons hart!

ook namens Bart en Riet Mathot.

Liefs Robin, Riejanne, Victor en Eva Tilgenkamp

terug in Johannesburg

Na heerlijk onbeten te hebben in het winkel centrum naast het hotel, zijn we weer de auto ingestapt, voor de laatste etappe. In het winkelcentrum nog even een erg leuk shirt voor RObin gekocht, eentje met dino's en onderandere de Lesothosaurus! Robin gaat er Opa Johan mee laten schrikken en de kindjes van zijn klas.

Het is een voorspoedige rit en ik kan me niet voorstellen dat het mijn laatste blikken in deruimtevan Zuidelijk Afrika zijn. Dit ken ik toch echt niet uit europa.

En in het midden van de middag komen we aan in Johannesburg. Ik bekijk de stad met andere ogen en zie andere dingen. Waar de eerste dag er zoveel indrukken waren, waardoor ik nog niet eens de helft kon bezien, zie ik nu gebouwen, natuur en kan ik de weg op de kaart volgen.

EInd van die middag ontmoeten we Gerard in het winkelcentrum. We eten samen en ik probeer een kerstkaart-plaatje te schieten. Kerstbomen met palmbomen... tja. De kinderen willen wel meewerken, maar het lukt niet echt. We eten Afrikaans en gaan op tijd naar bed.

Wij slapen met zijn 4-en op een kleine hotel kamer en de nacht door kwartetten we van plek. Van de slaapbank naar het bed verhuist Robin en om de beurt liggen VIc en ik ook op de sofa. Riejanne wekt met door naast de bank te beginnen met Didi drinken... Ik neem haar nog even dicht tegen me aan.

De koffers gaan dicht en we vertrekken naar de Mall waar we afgesproken hebben met Gerard en Refiloe te ontbijten. We wandelen wat rond en RObin speelt met 3 kinderen... hij heeft het spelen met leeftijdsgenootjes gemist... het enige wat hij gemist lijkt te hebben.

Gerard neemt ons nog mee naar een andere Mall waarvan ik de naam vergeten ben, waar een Afkrikaanse markt bij zit. Op die markt kopen we nog wat souvenirs. Vic koop tnog bijna een veel tegrote Djembe maar dat vind ik geen goed plan. Wel gaat er een stapel cd's mee naar nederland. \

de weg weer op

Die morgen, zijn we op tijd opgestaan, hebben de spullen in de koffers en auto's geladen enwonder boven wonder, was Victor ook op tijd klaar! Hij raakte alleen nog even aan de praat met de mevrouw van het appartementen complex. Wij zijn toen naar het dorp gewandeld om te ontbijten. De shop waar we hadden willen eten, die was dicht op dinsdag, dus zijn we ergens anders gaan zitten, waar de kinderen ook even konden bewegen.Ik goot mijn hele bak koffie over mijn broek (en ik had al haast geen schone spullen meer)Vic had de auto nog even naar de car-wash gebracht en we hadden nog even snel een souvenir shop onveilig gemaakt enmet een volle maag: 'dag! Cape Saint Lucia'

Nog geen 25 kilometer verder, zagen we dat de benzine meter van onze auto raar deed! Wij signalen naar Bart en stoppen. Er druppelde iets onder de auto. Een man stopte met zijn auto, en hij heeht voor ons de hulplijn van de verhuur gebeld (hij hoorde zelf bij een andere hulpdienst of zoiets) en zij gingen ons later terug bellen. Omdat we erg ongelukkig stonden, zijn we een eindje verderop het dorp in gereden. En bij het wegrijden zagen we dat er ook iets onder Bart's huurauto vandaan kwam aan vocht. Zou het sabotage zijn? In Mtubatuba nog een keer onder de auto kijken, ruiken of het benzine was... waar het rook niet naar benzine en bij het herstarten van de auto deed het metertje weer normaal. Toen kwamen we tot de conclusie dat het vocht de afvoer van de airco was! en het metertje gewoon wat van slag.

TIjd om naar Ermelo te gaan! Na wederom een goede rit, met veel enge inhaal acties. Op 2 baans wegen met vluchtstrook gaan auto's half over de vluchtstrook rijden, zodat je in kan halen. Maar door het heuvelachttige landschap kan je niet altijd zien of je tegenliggers hebt. Vic was nog even opgesloten in Piet Retief in een wc. En toen kwamen we in Ermelo! Daar hebben RIet en ik bij een skrijf winkel voor een B&B gevraagt en toen zijn we goed verwezen naar de 'Ermelo inn' Een luxe hotel, maar als je het omrekend, voor ons prima betaalbaar! Het was nog bijtijds, dus besloten we te voet op zoek te gaan naar een Restaurant. Laat dat nou hier heel moeilijk te vinden te zijn. Naast Fastfood ketens zoals KFC, Wimpy en Steer zit er haast niets en ook geen bars! Uiteindelijk een stuk verder wandelen dan wij bedoeld hebben vonden we een prima plek, met een hele speelkamer voor de kinderen (met oppas!) Heerlijk gegeten en toen begon het mega te regenen!

Uiteindelijk hebben we een taxi gevraagt... en na heel lang wachten kwam er een gewone auto, met een gewoon iemand (waarschijnlijk het vriendje van de bediening) om ons te rijden. Voor nog geen 4 euro zijn we terug gebracht naar het hotel! Robin ging logeren bij Opa en Oma (in elke kamer stonden 2 2-persoons bedden) Ik heb heerlijk in bad gelegen... Heerlijk!

De laatste avond in st. Lucia

Die laatste avond zijn we nog gaan eten met zijn allen bij Braza en goed restuarant die in deze vakantie favoriet geraakt was bij ons. Heel gezellig en lekker!

Te voet zijn we naar huis vertrokken, Robin was weer eens in de wagen van Riejanne gaan slapen (ideaal zo'n kind dat gewoon gaat slapen als hij moe is) en RIejanne was wat onrustig geweest (kramp?) en was zo wakker, dat ze zelf wilde lopen. Wij liepen een heel eind achter mijn ouders.

Komen we thuis, nadat Riejanne het hele eind gewandeld heeft, liggen mijn ouders in de slappe lach!

Opweg naar huis, had mijn vader een Nijlpaard zien lopen, die hadden we al eerder gezien in het dorp, maar toen zaten we in de auto. En mijn moeder was wat dichterbij gaan kijken, tot de nijlpaard zich had omgedraait en naar ze toe was komen stappen! Ze waren zich enorm geschrokken! Mijn vader had gezegt:'rennen' maar nijlpaarden kunnen 40km/u lopen. Dus mijn moeder was gevlucht achter een auto. Van auto naar auto zijn de Hippo voorbij gegaan. Een meneer die daar 's nachts in een hokje de wacht houd over een hek en auto's had lachend 'Missy' geroepen naar mijn moeder.

Zelfs de laatste avond nog een wildlife avontuurtje!

Laatste dag in St. Lucia!

Vandaag de laatste dag in St. Lucia, we hebben besloten om in 2 dagen naar Johannesburg te rijden, voordat we naar huis vliegen. We zullen 2 december gaan rijden en dan die avond rond Ermelo overnachten. De dag erna rijden we dan naar Johannesburg en slapen we daar in het hotel waar we begonnen zijn aan deze onvergetelijke reis. Om 4 december laat in de avond vertrekt ons vliegtuig dan om weer naar het koude Nederland te vertrekken waar mensen op ons wachten die ons gemist hebben. Die dag zal Sinterklaas ook zijn opwachting maken, bij de kinderen en zal ik eindelijk weer onbeperkt kunnen internetten.

Op deze laatste dag is het ook Wereld Aids dag. Hier hebben we gezien wat HIV/AIDS kan doen aan een bevolking. Wie denkt er met me mee aan de mensen die er slachtoffer van worden. En daarbij denk ik aan de grootste slachtoffers, die het kleinste zijn. De kinderen uit het kinderdagopvangcentrum van Rose. http://lesothorphans.org (de aidswezendagopvang)

Als ik thuis kom, wil ik me ervoor in gaan zetten om haar te helpen. Het is een klein project, waar zeer weinig van het geld dat je geeft verloren gaat, zoals bij grote instanties nog wel een hetgeval is.Wie helptmijn, Rose, de vrijwilligers en de kinderen?

We hebben de laatste souvenirs gekocht en gaan nog op ons gemak eten bijeen van de restaurants, waar we al heerlijke avonden gehad hebben. Zonder toeristen, is er ook geen geld voor de mensen die geld moeten verdienen om te leven.

Als het lukt laat ik onderweg naar huis nog van mij horen en als ik thuis ben zal er op deze Blog nog een foto reportage volgen. Alle mooie plaatjes die ik er hier nog opgezet krijg!

Nog even, we hadden vandaag flink overlast van Apen! Nieuwe buren hadden hun lunch op de tuin tafel gezet en niet het info boekje gelezen... hun lunch was weg en de rest van de middag hingen er brutale apen rond! Riejanne zegt nu 'aap' en we hebben gelachen om de brutale streken. Mijn vader vind ze nu ook iets minder eng ;)

rustdag

Na de vele indrukken, hebben we een rustdag gehouden... rustig aan ontbijten, lekker siesta gehouden met Riejanne en een slecht boek. Vic heeft eindelijk eens in zijn boeken kunnen lezen en Robin rondgehangen.

Na een rondje dorp (want meer is het eigenlijk niet) en een wijntje. LIggen de kinderen nu even in het zwembad en ik in het internet cafe!

Straks een hapje eten en morgen naar de oceaan!

de Safari!

Meteen de dag aansluitend, heb ik mijn ouders meteen al zo gek gekregen om mee te gaan op Safari, naar het hluhluwe-imfoli-park, hier in kwazulu-natal. Een groot park, waar de BIG5 ze zien zijn.

We gingen vroeg in de vakantie, aangezien we bij te weinig te zien, nog een keer kunnen gaan.

We reden het park nog niet in, of we zagen al wratten zwijntjes!! Zo lief en leuk! Bij de ingang vertelde ze waar de dag ervoor leeuwen gesignaleerd waren en er waren geen olifanten gerapporteerd! Zoals de log-naam al doet vermoeden hebben wij een zwak voor die beesten en was ik lichtelijk teleur gesteld bij de gedachte dat ik ze niet zou zien.

Eers zouden we naar een info centrum, waar we koffie zouden drinken, maar we zagen al snel Impala's die we natuurlijk opde foto moesten zetten. Over een klein stukje hebben we heel lang gedaan! En totaal onverwacht zagen we iets in de bossen.... een olifant! Langs de weg liep een eindje van ons vandaan een woudreus op zijn gemak. De eerste foto's zijn mislukt, maar we hebben er wel film van, hoe zijn op zijn gemak, met zijn dikke billen naar ons toe, zand over zijn rug gooit!

Vlak na de break... zien we al snel langs de weg een Giraffe! En als ik goed kijk, is de steen die er licht een Neushoorn! Waarschijnlijk de witte neushoorn! Victor kan niet stoppen met het maken van foto's! Wat een mazzel!

We hebben nog heel veel dieren gezien, maar dat vertellen we liever onder begeleiding van meer foto's maar het spannendste was toch wel het moment, dat er voor ons op de weg een olifant loopt... je moet erbij uit de buurt blijven, aangezien er een paar slecht opgevoedde olifantenmannetjes bij lopen. Op zijn gemak knabbelde hij aan bomen. Toen Vic uit het raam probeerde een foto te nemen, schoot zijn elleboog op de clakson! Ik heb nog nooit mijn adem zo ingehouden en de kinderen gemaand stil te zijn! Gelukkig keek de olifant enkel even om en ging onverstoorbaar verder. Toen hij een klein eindje van de weg af was en we er heel langzaam stapvoets voorbij getuft zijn, was er wel opluchting. Als hij boos zou worden, dan konden we tenminste sneller weg zijn! Helemaal Bart, die de apen nog op zijn netvlies had, was er blij mee.

Door een navigatie fout van mij, duurde de rondrit wel langer dan bedoeld, waardoor we het laatste stuk behoorlijk hebben moeten doorscheuren, het had was weg van een Parijs-Dakar in slomotion!

De brug, vlak voor we het park uit gingen, was nog bezaait met open trucks met toeristen, aan het water, was een leeuwin te zien.... na lang turen, kwamen we tot de conclusie, dat dat hebbeltje in de schaduw haar dan moest zijn. Al tellen we deze waarneming niet geheel mee.

We zijn gelukkig, hebben veel meer dieren gezien dan we veracht hadden en hebben bijna onze BIG 5 compleet...

Die avond hadden we nog een mega verassing! Op weg naar huis, van het restaurant, liepen er ineens langs de weg Nijlpaarden te grazen! Dit was echt de kers op de taart!